Elizaren portada, 1330 inguruan amaitua, Nafarroako eskultura gotikoaren multzo esanguratsuenetakoa da. Zenbait maisuren esku-hartzea nabari da, eta nabari da frantsesen eragina, bai motibo ikonografikoetan, bai egiteko moduan ere.
Apaingarri ugari izan arren, oreka eta dotorezia handia mantentzen du. 2016an zaharberritu da eta jatorrizko polikromiaren zati bat berreskuratu da. Nafarroan antzeko ereduak daude Lizarrako Hilobi Santuan eta Artaxoako San Saturninon.
Portadaren alde banatan, El Salvador buru duen apostolutza duen friso bat zabaltzen da. Arkuteriaz inguratuta dago eta, horietatik, animalia fantastikoen eta hainbat pertsonaiaren apaindura mamitsua nabarmentzen da. San Pedro eta Santiago Nagusia ezkerrean eta San Pablo, San Juan eta Jesus eskuinean, gainerako apostoluetatik gailentzen dira
Portadari berari erreparatuko diogu orain. Ama Birjina eserita dago eta Haurra errezelaren azpian dago, tinpanoaren buruan. Alboetan, Deikundea, Jesusen Jaiotza, Tenpluko Aurkezpena, Errugabeen Sarraskia, Egiptorako Ihesa eta Jesusen Bataioa eszenaratzen dira. Hori guztia bi giltzarrik apainduta: Ama Birjina koroatzen duen aingeru eta Gizon Berdea edo Green Man irudikatzen duen maskara adierazkorra.
Ezkerrean, arkibolten hasieran, Herodes belarrira xuxurlatzen dion deabru baten ondoan ezagutuko dugu, eta Errege Magoak Haurra Gurtzen ageri zaizkigu; eskuinean, ordea, burua moztuta duten zenbait figura, artzainen adorazioa edo musikarien segizioa irudika dezaketenak.
Eskuineko kapiteletan honakoak ageri dira: dado-jokalariak borrokan, Adan eta Evaren Jainkoaren gaitzespena, bi fraide eta Ama Birjina eta Haurra eserita. Bi fraideetako batek San Frantzisko Asiskoa irudika lezake, Erriberritik Santiagorako bidean, filakteria batean «Franciscus pets» inskripzioak lekukotasuna eman ziona; San Frantziskok txoriei egindako sermoiaren gertakariaren isla dirudi.
Ateburua bizitzaz betetako pieza berezia da. Ezkerrean, arte baten gainean igota dagoen gizon bat ikusiko dugu, ezkurrak astintzen dago txerriek jan dezaten; Era berean, ehiztari bat orein bati tiroka mahatsondoa eta elorri zuria. Eskuineko eszenetan zaila da alderdi sinbolikoa eta erreala bereiztea, kristaua eta paganoa zehaztea. Landare-paradisu batean ezkutaturik izaki hibrido bat kornamusa jotzen eta pertsonaia burlesko bat dantzan ikus daitezke, lauoineko groteskoa pertsonaia lizun baten ondoan, zentauro bat belauniko dama eta narrastia den izaki hibrido baten aurrean, eta bi gazte borrokan lehoi banaren gainean. Helburu moralizatzailea duten eszenak dira.
Atezangoek askotariko ikonografia dute, sinbolismoz betea. Aipagarriak dira Genesia, Itun Zaharra, Itun Berriko eszena batzuk, eguneroko bizitzatik hartutako beste batzuk, animalia fantastikoak eta apaingarri arkitektoniko eta begetalak.
Ezkerreko atezangoan, Genesiko gaizkia eta eszenak irudikatzen dituzten animaliak nabarmentzen dira: Kain eta Abel, Evaren tentazioa eta gizakiaren bekatua, eta eskuinean pelikanoak irudikatua bekatuaren berrerospena, Jesusen sakrifizioaren sinboloa, eta Elizaren atea, bekatuaren askatzaile gisa.
Kanpoko bost arkiboltetan bizitzak protagonismo berezia hartzen du. Landare-dekorazio oparoa eta fina erakusten dute, mahatsondo-hostoz, haritzez eta askotariko floraz egina. Mahatsondoaren artean hainbat animalia txiki agertzen dira: harrak, txoriak, barraskiloak eta ugaztunak, eta haritzen artean, berriz, gizon aurpegi bat, mahasti-zaina. Harrizko mahasti berezia. Orbelean, errezel azpian, nekez ezagutu daitezkeen bi figura erreal daude, Bibliako erregeak seguru asko.
Fatxada orbelez apaindutako erlaitz batek (pertsonaia arraroak nabarmentzen dira) eta trazeria trilobularreko arrosa-leiho handi batek osatzen dute. Estalkiaren helburua portada babestea da.
Eliza amaitu eta mende batera, 1432an, klaustroa batu zen. Blanca erreginak eraikitzeko agindu zuen, eta Mariarekiko debozioaren lekuko da. Elizpearen sarrerako arkuaren bi alboetan, Karlos III.a Noblearen alaba den Nafarroako Zuria I. eta Ama Birjina Haurrarekin ikus ditzakezue. Bi irudiak mentsulen gainean daude, Blanca eta Juan II.aren, Navarra-Evreuxen eta Navarra-Evreux/Aragón-Gaztela-Leonen armek lagundurik. Azken hori sarrera-arkuan ere ikus daiteke. Honako lana klasizismo handikoa da, eta Johan Lome errege lanen eskultore paregabearen tailerrari dagokio.
Eliza Monumentu Nazional izendatu zuten 1925ean.